Hoveniersbedrijf Jasper de Jong is op dit moment druk met de aanleg van het schoolplein. We stelden Jasper een paar vragen.

Hoe vind je het om in Montfoort te werken?
“Heel leuk! Ik doe dit werk al 22 jaar. En hoewel ik uit Montfoort kom, werken we door het hele land. Dat het nu eindelijk in Montfoort is, vind ik heel tof. Werken voor je eigen ‘plek’ en net wat specialer.”

Wat gaat er de komende tijd gebeuren?
“We zijn nu bezig met grondwerk en rioolwerkzaamheden. Hierna gaan we verder met de aanleg. Dat betekent zandbakken maken, voorbereiding voor de speeloestellen, bestrating, dat soort dingen. Afhankelijk van het weer zijn we half februari waarschijnlijk klaar.”

Kun je een beeld geven van het eindresultaat?
“Het wordt een prachtig plein met veel natuurlijke elementen. Zoals speeltoestellen van robiniahout, maar ook veel groen. We planten bijna 50 bomen. De opvang krijgt een afgesloten terrein, met een hekwerk en een haag rondom. De rest van het plein is heel slim ingedeeld, met een goed doordacht ontwerp. Er is veel afwisseling in speelaanbod, van zandbakken en speeltoestellen tot kunstgrasveldjes en educatieve elementen. Veel variatie en genoeg uitdaging voor alle kinderen.”

Projectleider Joost van Dijk was vanaf de eerste dag betrokken bij de bouw. Binnenkort verdwijnt Pellikaan uit Montfoort. Tijd voor een interview!

Hoe kijk je terug op de bouw?
“Als een zeer enerverend en mooi project. Bouwen in Nederland betekent dat je als bouwer te maken hebt met veel procedures, regels en contractvormen. Dat maakt het soms ingewikkeld, maar ook interessant. We kunnen terugkijken op een bijzonder goed verlopen bouwproces, waarin we volgens planning en zonder al te veel slag of stoot een heel mooi gebouw hebben neergezet.”

Liep er ook wel eens iets anders dan verwacht?
“Dan denk ik aan de levering van de kozijnen, in de verkeerde kleur. We zaten op dat moment in de afbouwfase, het gebouw moest wind- en waterdicht zijn. We kozen ervoor de kozijnen wel te plaatsen. Wachten op nieuwe betekende namelijk twee maanden bouwstilstand. Dat wilden we niet. Dus plaatsten we de geleverde kozijnen, die we na verloop van tijd vervingen door de juiste kozijnen. Het had gevolgen voor het werk, per dag moesten we de nodige flexibiliteit opzoeken in de planning
en werkvolgorde. Goed om te weten nog; de kozijnen die zijn vervangen, zijn hergebruikt en gerecycled.”

Hoe was het om te werken in het hechte Montfoort?
“Het was een fijne omgeving om in te werken. In het begin moesten we tijdelijk water en stroom lenen van de hockeyvereniging. En we moesten uitzoeken in hoeverre we elkaar beïnvloedden in het dagelijks gebruik van onze terreinen. Dat verliep steeds op een prettige manier en in goed overleg. Met de bewoners van het appartementencomplex hadden we in het begin veel contact over het parkeerterrein. De ingang daarvan was ook onze hoofdingang tot het bouwterrein. We maakten
goede afspraken en ook gedurende de bouw konden we elkaar steeds goed vinden.”

Welk moment vond je het meest bijzonder?
“Bouwtechnisch gezien het moment waarop de eerste wanden aankwamen. Normaal worden dit soort kalkzandsteen wanden als losse blokken geleverd en op de bouw gestapeld en gelijmd tot een wand. Nu kozen we voor prefab, een relatief nieuwe manier van bouwen. Indrukwekkend om te zien, ook door de enorme hijskraan die nodig was. Sociaal gezien was het bezoek van de scholen in juni heel bijzonder. Twee geweldige dagen, compleet buiten de comfortzone van alle bouwers maar
daardoor heel erg leuk. Het deed ook iets met de bouwers. Een gevoel van ‘hier doen we het voor’, dat zag je gewoon gebeuren.”

Waar ben je het meest trots op?
“Dat zijn twee dingen. Als eerste het metselwerk met de patronen. Daarin ontstaan, afhankelijk van hoe het licht valt, allerlei dimensies. Heel fraai vind ik dat. Maar het meest trots ben ik, zijn wij allemaal, op het centrale hart. Zoals dat zich in het midden van het kindcentrum ontplooit, met een prachtige lichtinval en verbinding naar alle verschillende ruimtes. Dat is toch wel een heel gaaf en stralend onderdeel van het gebouw.”

Elke school en de kinderopvang heeft aan de buitenkant een eigen uitstraling, verwerkt in het metselwerk. Op een subtiele manier maken we daarmee de verschillen zichtbaar tussen de gebruikers. Het zijn abstracte patronen, waarin je, als je er even naar kijkt, de figuren ziet, en waar kinderen met hun fantasie weer nieuwe figuren in zien. We spraken degenedie het met haar ontwerpteam allemaal bedacht, architect Willeke Smit.

Kun je wat meer vertellen over de patronen?
“Die zijn geïnspireerd op elementen uit de natuur, een onderwerp waar de scholen en opvang mee bezig zijn. Voor Kind & Co zie je onder een rupsje, die naar boven toe een vlinder wordt. Voor de Howiblo is er een bloemenpatroon, passend bij de aandacht die de Howiblo schenkt aan expressie, kunst en cultuur. Bij de Graaf Jan maakten we een regelmatig honingraatpatroon, passend bij het bieden van structuur waar de school voor staat. Op de gevel van de Hobbitstee zie je bomen met lange takken, die altijd in beweging zijn.”

Hoe maak je zoiets?
“Een van onze ontwerpers heeft met een speciaal programma de patronen ontworpen en helemaal 1:1 uitgewerkt in een metselbaar patroon. Daarbij hielden we ook rekening met de plek van de ramen en deuren. Met de baksteenleverancier maakten we proeven in verschillende kleuren steen, om zo tot een samenstelling van kleuren te komen. De kleine uitstekende stenen zijn normale stenen, maar dan 90 graden gedraaid. Doordat ze uitsteken, ontstaat schaduw op de gevel en verandert het patroon. Vooral op een zonnige dag is het goed zichtbaar.”

Waarom is er gekozen voor deze opvallende gevel?
“We wilden een lichtgekleurde gevel maken, passend bij de woningen van de wijk, maar dan wel opvallend. Ook wilden we dat het één geheel zou worden, met ruimte voor de eigen identiteit van alle gebruikers. Het is voor iedereen duidelijk dat dit gebouw voor kinderen is.”

Wat vind je van het resultaat?
“Het was een klus om het patroon te maken. De metselaar heeft de gevel op grote vellen papier geprint, om zo de stenen goed te kunnen tellen en neerleggen. En er is netjes gewerkt. Het is echt een vak, metselen.”

In het kindcentrum komen straks de drie basisscholen en de peuter-, dag- en naschoolse opvang van Kind & Co. Nieuw is het kinderdagverblijf. Daarmee wordt het een écht kindcentrum. Maar… Wat is er eigenlijk zo mooi aan het concept ‘kindcentrum’? Volgens Monique Wilbrink, regiomanager Kind & Co, is het vooral een plek waar kinderen zich veilig en welkom voelen: “Kinderen kunnen straks in een doorgaande lijn, van baby tot groep 8, in één gebouw opgroeien. Dat is heel mooi, want ze hebben daardoor een fijne en stabiele omgeving om te ontwikkelen. Plus dat er veel samenwerking is. Kinderen uit de bovenbouw kunnen bijvoorbeeld bij het kinderdagverblijf langskomen om een boekje voor te lezen.”

Een bekend gezicht bij Kind & Co is pedagogisch medewerker Jessica Kraan. Ze heeft veel zin om te verhuizen. “We hebben het er nu al vaak over en dan dromen we van een gave chillhoek en mooie knutselruimte. Waar ik persoonlijk erg naar uit kijk, is dat we straks nog beter kunnen samenwerken met leerkrachten. Dat is fijn, want daardoor kunnen we echt goed zorgen voor de kinderen.”

We houden van groen! Want groen betekent goed voor de natuur. Daarom krijgt het dak van het nieuwe kindcentrum een zogenoemd sedum-bedekking. Joost van Dijk, van Pellikaan Bouwbedrijf, vertelt erover.

“Er komt 332 m2 sedum op het dak. Daarmee bedekken we ongeveer een vierde van de totale dakoppervlakte. Van onder zie je er niets van, maar het is super dat de gemeente voor zo’n groot oppervlakte heeft gekozen. Sedum of vetkruid is een winterharde tuinplant waar insecten op afkomen. Bijen en vlinders bijvoorbeeld. In het buitenland zie je deze plantjes vaak op rotsen. Het houdt regenwater vast, dat deels verdampt. Er stroomt dus minder water richting het riool. Daardoor neemt de kans op wateroverlast en ondergelopen straten af. Ook gaat zo’n groen dak langer mee dan een dak van ‘hard’ materiaal. Van alle kanten is het dus een goede en duurzame investering.”

Op het dak komt ook een warmtepomp. Die werkt op elektriciteit en gebruikt warmte uit de bodem. Warm en koud grondwater wordt opgeslagen in bronnen in de bodem. Opgeslagen warmte wordt in de winter gebruikt om het kindcentrum te verwarmen. Opgeslagen kou wordt in de zomer gebruikt te koelen.

Achter de schermen wordt er hard gewerkt aan het ontwerp van het schoolplein. We spraken Joyce Mackaaij, directeur Howiblo, en landschapsarchitect Jeroen Marseille.

De drie scholen en opvang willen een plein waar alle kinderen van Montfoort welkom zijn. Joyce vertelt dat het belangrijk is dat kinderen ook met het buitenspelen kunnen ontdekken en leren. “Spelen en ontwikkelen kunnen zo goed samengaan. Met beplanting en duurzame materialen, waarkinderen kunnen leren, ervaren en onderzoeken. Maar ookmet aanbod dat past bij de leeftijd. Voor de onderbouwbetekent dat een zandbak en een wilgentunnel. Voor demiddenbouw een plek om op verschillende manieren tespelen, ontdekken en onderzoeken met bijvoorbeeld eenbalanceerrek voor de motorische ontwikkeling. En voor debovenbouw komt er bijvoorbeeld een pannaveld, om desamenwerking te stimuleren.”

Meerdere gebruikers en een atypischoppervlakte. Een interessanteopdracht, volgens Jeroen: “Die weecht goed oppakken met elkaar. Deopenbare looproute is nu bijvoorbeeldnaast het plein komen te liggen.Daardoor ontstaat er een heel eigenen veilig speellandschap metverschillende plekjes. Slim is ook datwe het fietsenrek hebben verplaatst,waardoor er meer ruimte voor spelenkomt. We voegen met het plein echtiets vrolijks en moois toe aanMontfoort. Dat vind ik bijzonder."

De 53-jarige Patrick Frissen is senior uitvoerder. Al 25 jaar werkt hij in de bouw, ooit heeft hij zelfs achtbanen in binnen- en buitenland gebouwd. Met veel plezier werkt hij nu aan de bouw van Kindcentrum Montfoort: “Je doet het echt ergens voor. We gaan een kwalitatief goed pand neerzetten waar alle kinderen en medewerkers jarenlang veilig en met plezier in kunnen leren en verblijven.”

Om 4.30 uur gaat zijn wekker en om 6.30 uur begint de dag van deze vrolijke uitvoerder: “Mijn werk bestaat uit alles regelen op de bouwplaats. Van zorgen dat iedereen goed aan het werk kan, tot alles controleren en planningen maken. Dat laatste is de grootste uitdaging op dit moment. Veel regen, wind, vorst en sneeuw zorgen ervoor dat we flexibel moeten schakelen op de werkvloer. Maar geen zorgen, het komt altijd goed.”

Zo was er laatst de enorme sneeuwbui op vrijdagochtend. “Ik heb nog nooit meegemaakt dat we op de bouwplaats met zulke grote vlokken sneeuw te maken kregen. Natuurlijk overleg ik op zo’n moment ook met de jongens: gaan we door? Chapeau voor die mannen dat ze inderdaad zijn blijven doorwerken. Ook daaraan merk je de betrokkenheid bij dit mooie project."